Władysław Stanisław Reymont
(ur. 7 maja 1867 we wsi Kobiele Wielkie k. Radomska,
zm. 5 grudnia 1925 w Warszawie)
Polski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych przedstawicieli realizmu krytycznego z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski.
Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 1924 za powieść "Chłopi". Wczesne dzieciństwo spędził w Tuszynie.
W latach 1880 - 1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, został czeladnikiem.
W okresie 1884 - 1887 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie (1888 - 1893) pracował jako dróżnik na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w miejscowościach :Rogów, Krosnowa, Lipce. W 1893 r. przeniósł się do Warszawy i odtąd utrzymywał się z twórczości literackiej.
W 1900 r. uległ wypadkowi kolejowemu. Wysokie odszkodowanie pomogło mu zdobyć niezależność finansową.
W 1902 r. ożenił się z Aurelią Szabłowską, z która wyjechał na rok do Bretanii. Rewolucję 1905-06 przeżył głównie w Warszawie i znalazła ona odbicie w jego twórczości. Również w latach I wojny światowej przebywał głównie w Warszawie, zajmując się pracą literacką i uczestnicząc w działaniach komitetów społecznych i obywatelskich.
W 1920 r. zakupił majątek Kołaczowo k. Wrześni (obecnie muzeum Reymontowskie).
Do najważniejszych dzieł Władysława Reymonta należą:
- Pielgrzymka do Jasnej Góry (1895),
- Komediantka (1896),
- Fermenty (1897),
- Ziemia obiecana, (1899) do której materiały zaczął zbierać w 1886 r. przenosząc się na blisko rok do Łodzi, miasta będącego kwintesencją wczesnego drapieżnego kapitalizmu. Tematem powieści jest mechanizm "robienia pieniędzy" przez jej trzech bohaterów: Polaka, Niemca, Żyda.
Ten szczególny konglomerat polsko-niemiecko-żydowski ówczesnej Łodzi jest ogromnie interesujący i uderza barwnością, różnorodnością obyczajową, rozmaitością typów i postaw.
- Chłopi (1904 - 1909),
- Wampir (1911) - powieść grozy,
- Rok 1794 (1913 - 1918),
- Bunt (1922)
Aby uzyskać więcej informacji o naszym Patronie kliknij
tutaj.